Dexaron la puerta pieslla,les persianes baxaes, media
vida trancao con estielles
del últimu brazáu de lleña,
un sacu de carbón moyao
a la puerta y con tol alma
marcharon, dexaron la casa
xunta'l mar, dexáronla
pa que la comiere'l vientu.
Dexaron nel camín
un rastru pólvora seco,
falses plumbes d'indios,
el xaretón d'un abrigu tergal,
les coraes enguedeyaes
a un matu de medies negres,
un sacu pinces y otru de banzones rayaos
col signu les macanes y la bona suerte.
Dexaron la casa xunta'l mar
pa que la comiere'l vientu
y llevaben los güeyos llorosos
d'arena y agua salao, galipote
en corazón, los pies puercos
pola buelga podre de marallos d'ocle,
angüeñes nes manes, cicatrices
piquiñines d'orpín y un fardelu
d'alcordanza arispio
del últimu vendaval, de la última
folixa nel infiernu llariegu.
Marcharon, dexaron la casa
xunta'l mar pa que la comiere'l vientu
y enxamás volvieron, enxamás
s'arrepintieron de marchar.
