la vieya raza de Millet

Envolviéndote
nel abrazu violentu
de la lluz,
el vientu traza
estrañes llaceries
nel to piel,
marques fondes
qu'emparienten
col sangre
de la xente vieyo
del bosque,
la vieya raza
de Millet.

Cola pena
en llombu
pagues les sos deldes,
mires polos sos güeyos
arroxaos
de rabia y vergoña,
fuñiques
colos praos,
cola tierra,
nel nome
del so sangre vencío.

Esi ye'l to tesoru espoliáu.
El to arguyu col cazu
fundíu nun llamazal.
Heriedasti les sos feríes.