estrañu

Si quies marchar
dexa polo menos
una seña de ti
nel sitiu de partida.

Entierra los raigaños
y llimpia de buelgues
el camín qu'entames,
que naide pueda siguite.

Alló de los montes
naide nun va estrañate,
dexa tamién el nome atrás,
la memoria, los afectos.

Y si un día quies volver,
failo como un estrañu,
nun busques lo que dexaste,
vuelve cola memoria vacia.

Avérate al ríu de los díes grieses
como a un abismu desconocíu,
que les sos agües turbies
tampoco nun te reconozan.

Si después de marchar quies volver
nun piques a la casa de los tuyos,
abellúgate nes cueves del monte,
que namás el vientu sepa que volviste.