Nun despiertes al tigre,nun piques a la puerta
de la so furia,
arrímate adulces
a la corredoria l'aire,
que les aristes de la rosa
mustia nun fieran
el carne doloriento,
agora,
cuando más falta fai
una caricia
de cuspe y tierra
contra les ortigues,
que nun esgaye
la llingua el filu sangrín
del aceru
de la vida,
el pesu
d'estos díes
de plombu y solombra,
abellúgate nes nubes mestes,
nel ceguñu cómpliz del sol
qu'abandona 'l so reinu de lluz
pa volver
esllender otru día más,
otru día
indiferente
a que tu lu veas riscar
o seya él solu el que risca ya ensin ti.
