Sigues el camíndel llobu,
abellúgueste
ente los matos
de la inquietanza
colos güeyos
sollertes y una fame
antigua pingando
en focicu,
dexes pasar les sombres,
una primero,
darréu les otres,
entós fuxes,
borres les tos propies
buelgues,
dexes llimpiu'l camín,
aliendes na mestura
del monte,
secretu,
callando.
