Esta nueche
cayéronme nes manes
los dados del orpín,
pingos insasibles
de lluz
dividen el mundu
ente lo qu'inda mueya
y lo qu'amiya de baldre
en carne seco,
según m'enxugaron
nes vidayes
voltiélos al aire
pa que siguieran
el so camín
dica la suerte
qu'inda nun llegó,
dica la mala suerte
que fuxe namás
n'amenaciándola
cola boca grande
de come-y l'alma.
