xente de nubla

La nublina
escuende
los remordimientos,
un día gris
escampla'l fueu
de milenta díes doraos,

ocultos
na sombra
privada
somos
lo que naide
ve de nós

Los díes valeros
cunden más,
vívese más
vaciu de díes,

somos
xente de nubla,
carne de truena.