ventanes

Miré dende la ventana
d'una casa en Sama
tolo que ya nun esiste,
la llenta pesadume
de les hores repetíes
nel gargüelu rotu
d'un xigante con color de muertu.

Miré dende la ventana
d'un hotel de la cai 32
de Manhattan los güeyos del tigre
reflexaos nuna parede de ladriellu
afumiada pol aliendu
d'homes y muyeres bravos,
briznes seques d'un versu
de Walt Withman.

Miré dende la ventana
d'un hotel del Bv.Montparnasse
de París a un home arrastrando
un carru de supermercáu
colos pies envueltos en bolses de plástico,
la nublina variable de la felicidá
esborriando'l so pasu torpe metanes los coches
y allumando dos gaviotes en cielu
los sos grañíos como gargayaes
de la diosa que da y quita la bona suerte.

Miré dende la ventana
d'un cuartu fríu en Xixón
tolo que fuera la mio vida,
miré la pantalla en blanco del ordenador
tola desolación de los desiertos de ñeve
y de los desiertos d'arena,
la desolación de sentir na piel
el roce arispiu de los sábanos de les pantasmes.