el tiempu d'esperar y de fuxir

Llegó el fríu a la ciudá
y toos fuxen,
llegó l'aire que taraza
les mentires,
esmaralla la bona llana,
la carne fiere,
llegó l'invitáu
cola so navaya
de xelu y sol.

Al amanecerín
ente solombres de pena
llegó'l fríu,
los tigres del circu
frañaron les xaules
fuxeron galmiando
a la estación d'autobuses,
llegó l'aire que taraza
a los qu'esperen
y a los que marchen.

Con una escoba
de pistañes postices
llegó el cutu
arrastrando la boñica
sagrada de los branos,
el sal
de la vida
encesa, les sos povises,
con guantes de seda
recoyó
les últimes partícules
de la culpa.

Llegó'l fríu a la ciudá,
nes cuéncanes fondes
de l'alcordanza
terecen los biérbemes,
apodrecen los rencores,
ye'l tiempu d'esperar
y de fuxir.