Presta escaecer,afalaga l'oyíu
la voz de lo que
ya nun se remembra
como la música
suave
de la nueche
desprendiéndose
de les sos medies de seda,
conforta marchar,
apartase,
sentir en cantu l'alma
respigos llonxanos,
la ferida valera
d'uñes qu'acusbien
alluende,
onde'l diablu dio
la última voz,
sentir la furia
de los díes torcíos
abrasar el meruxal
de l'alcordanza,
como la llingua suave
d'un aire de branu
enfrescando
les vidayes
ingrientes
de tolo vivío,
el llume afogáu
de lo que ya nun importa.
