Llonxe, siempre
llonxe, ún ye siempre
el que ta llonxe,
onde a naide se busca,
cerca namás
del país de niundes,
búscame nel corazón
solombriegu d'una bodega de Porto,
en cantu d'una zreza
qu'entafarra la llingua
de promeses,
búscame ente los trenes
que marchen,
nel ecu fonderu del bosque
que tapez los caminos
con sebes de lloréu
y artadal,
llonxe, siempre llonxe,
onde les nubes bebin
nun regueru
les sos palabres escures,
el nome ocultu de la truena.
