De cien manes que xuegues¿cuántes lleves pa ti?
De cien cartes que pañes
¿cuántos ases pues xuntar
nuna mano?
Hai díes qu'acaben bien,
díes nos que la faca del sol
esgaya la bolsa de velenu
del tapecer y piérdese
el velenu, estrópiase
mecíu col agua d'un ríu
o delíu ente los cachones
d'un mar más poderosu qu'él.
Hai díes nos que'l sol al morrer
remanez la sombra d'un as
de piques o de tréboles,
díes qu'acaben bien
ente rellumos de diamantes
y corazones dibuxaos n'arena.
De cien díes que vivas
¿cuántos lleves pa ti?
De cien deseos ¿cuántos
pues tocar cola mano?
Hai díes nos que la muerte
perdónanos la vida,
xuega ensin esmerase,
dexa pasar la suerte
una mano y otra,
mira pa otru llau
cuando nos acostamos
xuntos, tapa los oyíos
pa nun sentinos, permite
qu'atapeza sele la felicidá,
les nuestres miraes moyaes,
l'aliendu escitáu de l'albancia,
andar d'acaballo per una playa
mientres tapez y ella sigue xugando.
