domingo, 31 de agosto de 2008
hasta bien lluego
terça-feira, 26 de agosto de 2008
deséu de ser Ulises
sexta-feira, 22 de agosto de 2008
la última copa
terça-feira, 19 de agosto de 2008
escontra la tradición
del caos,
el deséu
medra
con esnales de mariposa
hasta algamar
l'apariencia
d'un aigla,
coles esnales pegañoses
de semen,
la serpentina
de la llingua
intoxicada
de saliva
y fluyíos vaxinales,
les pates
temblando
nun terreru
ingrientu
de sol
y polvo,
la mariposa
alza vuelu
hasta'l cimbru
del cielu altu
de branu,
alló abaxo,
el fondayón de les gafures
muertes del vai,
les llamuergues
arregayaes de sede,
les piles de cuchu
seco,
el ñeru podrén
onde l'aigla
guaria
en cuéncavos estoyos
la herencia xenético
como una ayalga,
onde l'aigla
-nun vuelta tan alto-
guaria la seruga maldita,
el güevu fecundáu
pola culiebra.
sábado, 16 de agosto de 2008
ríu pa quedar
escura,
del llau toriáu
de la esperanza
otra nueche
a beber
nel ríu
onde los sapos
velen
los llirios d'Ofelia,
con un whisky
na mano
y una vela
na otra
vengo
buscar
un as de tréboles
ente l'humeru
furruñentu
de la llaguna Estixa,
con una rosa mustia
ente los dientes
y una navaya
en bolsu
voi
cortar
un palu d'ablanu
pa variar
les estrelles
que ya nun allumen,
voi facer
con elles un garrapiellu
de povisa
y tentar lo imposible:
tizar coles lletres del to nome
otra vez la lluz
que me fexo esta nueche
cruzar el ríu
hasta equí,
hasta equí,
pa quedar.
domingo, 3 de agosto de 2008
el tiempu de les mores verdes
El tiempu de les mores verdes
ye'l tiempu de marchar,
cai un pingu
de sangre
en cantu los besos,
fiere
nel aliendu
l'aceru
del nordés,
entós
ye'l tiempu de siguir
la buelga escura
del llobu,
les nueches son cálides
en monte,
los frutos
inda duces,
cuerre y nun mirés
atrás,
pasa la frontera
mientres la brigadilla del mieu
bebi y baila
nes romeríes del branu,
ye'l tiempu de marchar,
el tiempu de les mores verdes
y la lluz esborria
los pasos mal andaos,
los caminos torcíos,
el rastru pegañosu
de la pena,
el tiempu de les mores verdes
ye'l tiempu de correr,
el tiempu de les motos veloces,
pasa la frontera,
siente nel piel respigao
l'arguyu
de los contrabandistes,
el sosiegu tóxicu
de los que fuxen,
dexa que pasen los díes
col corazón vaciu,
enllena l'alma
cuando llegue'l so tiempu
col tastu sonce
de les mores maurecíes.